Naar aanleiding van haar vijftienjarig bestaan, komt deze Ests-Oekraïense band met een bijzondere nieuwe plaat. 7 CD’s, een DVD en een documentaire film waren er al en voor dit jubileumproject werd er alweer een bijzondere insteek gevonden: drie generaties muzikanten en zangers uit drie landen staam symbool voor de tradities, die van generatie op generatie doorgegeven worden en zich daarbij niet door landsgrenzen laten stoppen. Speerpunt in deze symboolplaat is Rute Trochynskyi, de dochter van bandleader Ruslan, de charismatische zanger en trombonist van Svjata Vatra. Zij staat in dit geval voor de “derde generatie”, terwijl de oma’s van het Oekraïense Zurba de eerste generatie vertegenwoordigen. De derde aanwezige nationaliteit komt op rekening van Tuvaan Radik Tyukush, bekend van Huun Huur Tu en van Chalama Project.

De eerder korte plaat -28 minuten voor 7 nummers- bevat folksongs uit Oekraïne en Estland, die een nieuwe aankleding krijgen, die kan gaan van reggae (het alombekende “Gorila Sosna”) tot bijna-klassieke Balkanstijl (opener “Ty zh mene pidmanula”, een lied dat op haast elk feest in Oekraïne gezongen wordt) of poprock, zoals de titelsong, die door Ryslan geschreven werd begin 2020, op een ogenblik dat hij nog niet wist wat de wereld een paar maanden later zou overkomen. De titel betekent zoveel als “ Wereld, je bent in verandering”.Tja, profeten bestaan kennelijk nog…

Wat daarbij zeer grappig overkomt, is het contract tussen de springerigheid van papa Ruslan -, wiens trombone heel vaak het voortouw neemt en de klank bepaalt en de ingetogen, gedragen zangstijl van dochter Rute, van wie de stem weliswaar nog erg jeugdig klinkt, maar wel al onweerstaanbaar is in haar erg folky vertolkingen. De jongedame is zowat opgegroeid in de coulissen van de podia waar papa optrad en ze heeft duidelijk de muzikale genen meegekregen.

In “Tulesonad 2020” krijgt de keelzang de hoofdrol in wat een drone-achtig aangeklede, dreigende folkrocksong blijkt te zijn, opgedragen aan “het vuur”, dat je vermarmt maar ook kan vernietigen, terwijl in “Shchedryk” -het meest bekende kerstlied dat Estland kent- vader en dochter in een gezongen dialoog gaan en de oma’s van Zurba de rol van het koor uit de klassieke Griekse werken op zich nemen. “Kalyna Malyna 2020” is een apart geval: deze klassieke folksong staat op zowat alle Svjata Vatra”-plaat en dus kon hij ook hier niet ontbreken, zeker niet nu Juhan Suits een heerlijke doedelzakpartij bedacht en papa Ruslan een bijkomende strofe bedacht voor deze klassieker, die handelt over de vrouwen die, zelfs tijdens het oogsten van de bessen voor de wintervoorraad, ervoor zorgen dat ze mooi opgemaakt zijn, zodat mogelijk passerende mannen hun schoonheid zouden opmerken.

Afsluiter “Kolyskova” is een wiegenliedje, dat hier de rol van bindmiddel tussen de generaties vervult: de eerste muziek, die we als pasgeborenen te horen krijgen, zijn de liedjes die onze ouders voor ons zingen en in de familie Trochynskyi blijkt dit liedje al vijf generaties lang de dienst uit te maken. Een mooier symbool voor het opzet van deze plaat kun je nauwelijks bedenken. Alweer een mooie toevoeging aan het oeuvre van een band die er al stond, maar die nu, met Rute als aanwinst, klaar is om nieuwe wegen in te slaan. Eigenlijk zou een mens haar een prachtige solocarrière moeten toewensen, want ze zingt werkelijk als een nachtegaal…

(Dani Heyvaert)